Czterogodzinny strajk we włoskich zakładach ArcelorMittal przynosi efekty

Włoskie związki FIM, FIOM i UILM ogłosiły 25 maja czterogodzinny strajk we wszystkich zakładach ArcelorMittal we Włoszech.

ArcelorMittal musi koniecznie zminimalizować ekonomiczne i społeczne skutki pandemii dla pracowników, ich rodzin i społeczności. Ciężar ogromnej presji wywieranej na przemysł stalowy w Europie, a w szczególności we Włoszech, wynikający z pandemii Covid-19, nie może być ponoszony wyłącznie przez pracowników.

Poniższy artykuł został powielony dzięki uprzejmości IndustriALL Global Union.

Afiliowane w IndustriALL włoskie związki FIM, FIOM i UILM ogłosiły 25 maja czterogodzinny strajk we wszystkich zakładach ArcelorMittal we Włoszech. Wzywają one międzynarodową korporację produkującą stal do pilnego ujawnienia swojego biznesplanu i podjęcia konstruktywnego dialogu ze związkami zawodowymi w celu zapewnienia rentowności zakładów, przy jednoczesnym utrzymaniu miejsc pracy i godnych warunków pracy dla całej załogi. Pod presją, po ogłoszeniu akcji, przedstawiciele firmy i rządu dołączyli do związków zawodowych przy wirtualnym stole negocjacyjnym.

W ramach działań wspierających rząd publicznie potwierdził zamiar przystąpienia do struktury akcjonariatu spółki, a w zamian ArcelorMittal obiecał utrzymanie obecności grupy we Włoszech. Dyrektor generalny potwierdził formalne i merytoryczne dotrzymanie wszystkich podjętych zobowiązań.

Pandemia i związany z nią spadek popytu pogorszyły sytuację włoskich hut silnie uzależnionych od przemysłu motoryzacyjnego, który sam przechodzi obecnie bardzo poważny kryzys.

Strajk stał się drugim dużym protestem od czasu złagodzenia ograniczeń w zakresie zamykania zakładów Covid-19. Podczas pierwszego, setki hutników zebrały się 18 maja poza fabryką w Genui, protestując przeciwko zwolnieniom i urlopom bezpłatnym.

Zgodnie z oświadczeniem sekretarza generalnego FIM-CISL Marco Bentivogli i sekretarza generalnego Valerio D’Alò, podczas spotkania „rząd poinformował, biorąc zwłaszcza pod uwagę stan zagrożenia zdrowia, że udostępnił Grupie ArcelorMittal środki nadzwyczajne w celu umożliwienia jej zarządzania sytuacją”. Ponadto ujawniono, że „przypuszczalnie podpisano porozumienie 4 marca 2020 r. i nigdy nie przedstawiono go związkom zawodowym”.

FIM, FIOM i UILM wezwały rząd i ArcelorMittal do ujawnienia swoich planów dotyczących przyszłości firmy we Włoszech. W szczególności związki zawodowe domagały się potwierdzenia zobowiązań podjętych w porozumieniu zawartym we wrześniu 2018 roku, a mianowicie odpowiedniego biznesplanu, wynikających z niego inwestycji i struktur korporacyjnych, poziomu zatrudnienia i rekultywacji środowiska.

„W celu złagodzenia skutków katastrofy zawodowej, gospodarczej i społecznej, rząd musi wprowadzić specjalne przepisy dla byłych pracowników z Ilvy. Powinien on przewidywać przejścia na emeryturę lub inne instrumenty prawne dotyczące gwarantowanych przez państwo miejsc pracy. Jeśli ta interwencja nie zostanie wykonana, istnieje ryzyko silnych napięć społecznych, których nie jesteśmy w stanie kontrolować”, skomentował sekretarz generalny UILM Rocco Palombella w swojej wideokonferencji.

Z kolei Francesca Re David, sekretarz generalny FIOM-CGIL i Gianni Venturi, sekretarz krajowy FIOM-CGIL, odpowiedzialny za sektor stalowy, powiedzieli: „Jeśli zobowiązania te zostaną potwierdzone, oznacza to, że pod koniec okresu objętego nowym biznesplanem łączna liczba pracowników w ArcelorMittal wyniesie 10 700, co sugeruje wyłączenie około 1 700 pracowników, którzy nadal pracują w nadzwyczajnej administracji, dla których w porozumieniu z 2018 roku przewidziano klauzulę o ochronie socjalnej”.

Valter Sanches, sekretarz generalny IndustriALL Global Union, wspólnie z Luckiem Triangle, sekretarzem generalnym European Trade Union industriAll, wyraził solidarność z włoskimi oddziałami i poparł ich żądania, mówiąc:

„Konieczne jest, by ArcelorMittal zminimalizował gospodarcze i społeczne skutki tej pandemii dla pracowników, ich rodzin i społeczności. Ciężar ogromnej presji wywieranej na przemysł stalowy w Europie, a zwłaszcza we Włoszech, wynikający z pandemii Covid-19, nie może być ponoszony wyłącznie przez pracowników”.

źródło: https://news.industriall-europe.eu