Powód nr 2

Układy zbiorowe budują zaufanie społeczne między biznesem a pracownikami. Organizując negocjacje na poziomie sektorowym, potencjalnie napięte i rodzące konflikty dyskusje i negocjacje są z dala od stanowiska pracy, chroniąc w ten sposób relacje zawodowe przed bardziej politycznymi lub ideologicznymi obawami.

Powód nr 3

Układy zbiorowe sektorowe umożliwiają ustanowienie ogólnie akceptowalnych standardów dotyczących tego, co można uznać za uczciwe wynagrodzenie lub uczciwy wzrost płac, co może być trudne na poziomie przedsiębiorstwa. Taki standard uspokaja relacje społeczne, zapewniając zaufanie społeczne zarówno kadrze kierowniczej, jak i pracownikom, co pozwala lepiej ze sobą współpracować, czyniąc miejsce pracy bardziej produktywnym i innowacyjnym. W wielu sektorowych systemach negocjacji tę funkcję konsoliduje się poprzez wyraźne włączenie obowiązku pokoju społecznego, zgodnie z którym pracownicy i związki zawodowe zobowiązują się do powstrzymania się od organizowania działań lub strajków przez czas trwania umowy.