Partnerzy:
Najnowsza analiza wpływu COVID-19 na rynek pracy przeprowadzona przez MOP pokazuje wyniszczający i nieproporcjonalny wpływ na młodych pracowników oraz analizuje środki podejmowane w celu zapewnienia bezpiecznego powrotu do środowiska pracy.
Zamykanie miejsc pracy
Jak wynika z uaktualnionych danych 94 % pracowników na świecie mieszka w krajach, w których wprowadzono różne ograniczenia w dostępie do zakładów pracy. Chociaż coraz więcej państw łagodzi te środki, aby stopniowo umożliwić pracownikom powrót do swoich miejsc pracy, to według stanu na dzień 17 maja 2020 r. wynika, że 20 % pracowników na świecie mieszkało w państwach, w których obowiązywał/uje wymóg zamykania miejsc pracy dla wszystkich, z wyjątkiem pracowników podstawowych. Dodatkowe 69 % mieszkało w krajach, w których zamykano miejsca pracy w niektórych sektorach lub dla niektórych kategorii pracowników, a kolejne 5% mieszkało w państwach, w których państwo zalecało zamykanie miejsc pracy.
Utracone godziny pracy w pierwszej połowie 2020 r. nadal negatywnie wpływają na zatrudnienie
Perspektywy na II kwartał 2020 r. nadal są tragiczne, a ostatnie szacunki MOP wskazują na spadek liczby godzin pracy o około 10,7 % w porównaniu z ostatnim kwartałem 2019 r., co odpowiada 305 mln miejsc pracy w pełnym wymiarze godzin (zakładając 48-godzinny tydzień pracy i wykorzystując zaktualizowany poziom bazowy). Z perspektywy regionalnej największe straty w przepracowanych godzinach obserwuje się w obu Amerykach (13,1 %) oraz w Europie i Azji Środkowej (12,9 %). Wszystkie dane liczbowe podane w niniejszym wydaniu Monitora MOP zostały obliczone na podstawie danych dostępnych na dzień 17 maja 2020 r., o ile nie podano inaczej (patrz cały tekst w wersji angielskiej). W porównaniu z trzecim wydaniem Monitora MOP szacunkowa strata godzin pracy w II kwartale wzrosła o 0,2 punktu procentowego, ponieważ wartości referencyjne tygodniowych przepracowanych godzin, służące do obliczeń, zostały zaktualizowane od poprzedniego wydania; jednakże szacunkowy ekwiwalent pełnego czasu pracy pozostaje niezmieniony i wynosi 305 mln miejsc pracy (więcej szczegółów w załączniku 1 Monitora MOP).
Korzyści dla rynku pracy wynikające z testów i wykrywania zakażeń
Testowanie i wykrywanie zakażeń, zgodnie z zaleceniami WHO, jest silnie związane z mniejszymi zakłóceniami na rynku pracy. Szacunki MOP sugerują, że testowanie i wykrywanie zakażeń mogą przyczynić się do ograniczenia utraty godzin pracy nawet o 50%. Szacuje się, że średnia utrata godzin pracy w krajach o najniższej intensywności testów i wykrywania zakażeń wynosi około 14 %, w porównaniu z 7 % w krajach o najwyższej intensywności. Jest to istotny czynnik, który należy uwzględnić przy opracowywaniu środków politycznych mających na celu ułatwienie bezpiecznego powrotu do pracy.
Szeroko zakrojone testowanie i wykrywanie zakażeń umożliwia krajom lepsze wykorzystanie informacji i poleganie w mniejszym stopniu na surowo restrykcyjnych środkach, a jednocześnie przyczynia się do wytworzenia i utrzymania zaufania społecznego niezbędnego do prowadzenia działalności gospodarczej. Testy i wykrywanie mogą również pomóc w zminimalizowaniu zakłóceń w miejscach pracy.
Młodzi ludzie stoją w obliczu wielu wstrząsów związanych z kryzysem COVID-19, które mogą doprowadzić do powstania „pokolenia zamknięcia”.
Młodzi ludzie są głównymi ofiarami społecznych i gospodarczych skutków pandemii i istnieje ryzyko, że w swoim życiu zawodowym będą oni naznaczeni piętnem strachu – co może doprowadzić do powstania „pokolenia zamknięcia”.
Najnowsze dane pokazują, że kryzys COVID-19 w nieproporcjonalnie dużym stopniu dotyka młodych ludzi, w tym zakłóceniami w kształceniu i szkoleniu, utratą zatrudnienia i dochodów oraz większymi trudnościami w znalezieniu pracy.
Łącznie 178 mln młodych pracowników na całym świecie, czyli ponad cztery na dziesięć młodych osób zatrudnionych, pracowało w sektorach, w których nastąpił kryzys. Prawie 77% (czyli 328 milionów) młodych pracowników na świecie pracowało w szarej strefie, w porównaniu z około 60% dorosłych pracowników (w wieku 25 lat i więcej). Wskaźnik nieformalnego zatrudnienia młodzieży waha się od 32,9 % w Europie i Azji Środkowej do 93,4 % w Afryce. Jeszcze przed kryzysem ponad 267 milionów młodych ludzi nie było zatrudnionych, nie kształciło się ani nie szkoliło, w tym prawie 68 milionów bezrobotnych.
Zarówno kształcenie i szkolenie techniczne oraz zawodowe, jak i zdobywanie kwalifikacji w miejscu pracy ulegają ogromnym zakłóceniom. W niedawnym wspólnym badaniu przeprowadzonym przez MOP-UNESCO i Bank Światowy około 98 % respondentów poinformowało o całkowitym lub częściowym zamknięciu szkół technicznych i zawodowych oraz ośrodków szkoleniowych. Mimo że ponad dwie trzecie szkoleń odbywa się obecnie na odległość, często przez Internet, niewiele krajów o niskich dochodach faktycznie dokonało tej zmiany.
Inne nowe światowe badanie przeprowadzone przez MOP i partnerów Globalnej Inicjatywy na rzecz Godnej Pracy dla Młodzieży pokazuje, że ponad jedna na sześć badanych młodych osób przestała pracować od początku kryzysu COVID-19. Wśród młodych ludzi, którzy pozostali zatrudnieni, liczba godzin pracy spadła o 23%. Ponadto około połowa młodych studentów informuje o prawdopodobnym opóźnieniu w ukończeniu obecnych studiów, podczas gdy 10 % oczekuje, że w ogóle nie będzie w stanie ich ukończyć. W znormalizowanej skali dobrostanu psychicznego od początku pandemii ponad połowa badanych młodych ludzi stała się podatna na lęk lub depresję.
Reakcje polityczne
MOP wzywa do podjęcia pilnych i szeroko zakrojonych działań politycznych w celu zapobieżenia długotrwałym szkodom ponoszonym przez młodych ludzi w zakresie kształcenia/szkolenia i perspektyw na rynku pracy. W reakcji na kryzys COVID-19 rządy muszą zapewnić kompleksowe rozwiązania, łącząc elementy wszystkich czterech filarów ram politycznych MOP.
Interwencje polityczne ukierunkowane na młodych ludzi należy wprowadzać w ramach kompleksowych, integracyjnych i perspektywicznych ram polityki zatrudnienia, w tym skutecznego wdrażania gwarancji zatrudnienia/umiejętności, powiązanych z szerszymi pakietami bodźców i pakietów naprawczych.
Przeprowadzenie i utrzymanie ożywienia gospodarczego sprzyjającego zatrudnieniu będzie łatwiejsze dzięki dalszym testom i wykrywaniu zakażeń, a także starannemu monitorowaniu wpływu kryzysu na przedsiębiorstwa i pracowników w najbardziej dotkniętych sektorach, w tym w gospodarce nieformalnej.
Biorąc pod uwagę potencjał zmian w strukturze gospodarki w okresie po COPID-19, wsparcie powinno być kierowane do sektorów, które są w stanie stworzyć godne i produktywne miejsca pracy.
Cały dokument dostępny w wersji angielskiej TUTAJ
fot. ShutterStock
aw
źródło: http://www.solidarnosc.org.pl