Na posiedzeniu Komitetu ds. Stali OECD w dniach 19, 22-23 marca, TUAC, we współpracy z IndustriALL Global Union i industriAll Europe, zgłosił obawy pracowników związane z problemem nadmiernej zdolności produkcyjnej, a także sytuacją w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa oraz jej skutków dla pracowników.
Potrzebujemy równych szans, które zapewnią wysoki poziom zatrudnienia i standardy środowiskowe na całym świecie. Związki zawodowe nadal wzywają komitet ds. Stali OECD do zajęcia się problemem globalnej nadwyżki mocy produkcyjnych i dumpingiem taniej stali.
Ponad 120 delegatów rządowych i pracodawców omówiło ostatnie wydarzenia w sektorze stalowym w czasie pandemii Covid-19. Światowe zdolności produkcyjne stali ponownie wzrosły w 2020 roku o ponad 1,5 proc., osiągając, pomimo słabego rynku i pandemii, 2,45 mld ton na koniec 2020 roku. Jednocześnie w wielu regionach świata, jak w Ameryce Północnej i Europie rzeczywista produkcja stali gwałtownie spadła.
Rosnąca nadwyżka mocy produkcyjnych jest powodem do niepokoju i wymaga pilnych działań, globalna nadwyżka mocy produkcyjnych może zalać rynek międzynarodowy i sztucznie obniżyć ceny stali. Teraz bardziej niż kiedykolwiek pracownicy wzywają do podjęcia działań międzynarodowych, w celu zapewnienia sprawiedliwych, równych reguł gry na całym świecie, pozwalających na uczciwy handel międzynarodowy. TUAC – Komitet Doradczy Związków Zawodowych OECD, jest upoważniony do udzielania pracownikom głosu w Komitecie ds. Stali OECD.
W imieniu TUAC Matthias Hartwich, dyrektor ds. Stali IndustriALL, zwrócił się do delegacji i złożył oświadczenie:
„Dla nas ważne jest, aby upewnić się, że pracownicy, którzy na co dzień trudzą się w hutnictwie, nie zapłacą swoją pracą i życiem za dobrobyt i przyszłość hutnictwa, niezależnie od tego, czy jest to w Indiach, czy w Europie, Ameryce Północnej, Ameryce Łacińskiej, Australii czy Azji. Należy szanować zdrowie i bezpieczeństwo pracowników przemysłu stalowego, a w tym celu potrzebujemy prawdziwego dialogu z pracownikami i ich związkami. Ma to kluczowe znaczenie nie tylko dla radzenia sobie z konsekwencjami pandemii, ale dla zdrowia i bezpieczeństwa w ogóle”.
Przemysł stalowy odgrywa ważną rolę w osiąganiu celów paryskiego porozumienia klimatycznego. Inwestycje w czyste technologie muszą iść w parze z uzgodnionymi planami Just Transition dla hutników, wynegocjowanymi z pracownikami i ich związkami zawodowymi.
Filip Stefanovic, doradca ds. Polityki gospodarczej w TUAC, powiedział:
„Kryzys Covid-19 negatywnie wpłynął na sektor stalowy, a światowa produkcja spadła o około 1 procent w 2020 roku, złagodzona przez Chiny, których produkcja wzrosła o imponujące 9,5 procent w porównaniu z rokiem poprzednim. Pomimo spadku zagregowanej produkcji w 2020 r. światowe zdolności produkcyjne wzrosły o 1,6 proc. Spadek handlu stalą i rosnąca globalna nadwyżka zdolności produkcyjnych nie są konsekwencją Covid-19, ale raczej długoterminowym problemem, który nabrał tempa w kontekście obecnego spowolnienia gospodarczego.
„Współpraca międzynarodowa i porozumienie w sprawie ograniczenia nielegalnych zdolności mają istotne znaczenie dla konsolidacji i poprawy odporności sektorowej, która jest kluczem do ochrony istniejących miejsc pracy i torowania drogi do sprawiedliwej transformacji w przemyśle stalowym”.
Rosnąca nadwyżka zdolności produkcyjnych zwiększa presję na pracowników. Należy ograniczyć utratę miejsc pracy, ale trzeba też powstrzymać stały wzrost liczby wypadków śmiertelnych wśród pracowników przemysłu stalowego, jak ostatnio w Indiach, Hiszpanii, Korei Południowej i RPA.
Związki zawodowe argumentują, że środki BHP w połączeniu z rzeczywistym udziałem pracowników i ich przedstawicieli to najlepszy sposób na utrzymanie niskiego wskaźnika zakażeń Covid-19, a także ochronę życia pracowników.
Judith Kirton-Darling, zastępca sekretarza generalnego industriAll Europe, powiedziała:
„Potrzebujemy równych warunków działania na całym świecie, które zapewnią wysoki poziom zatrudnienia i standardy środowiskowe na całym świecie. Związki zawodowe nadal wzywają Komitet ds. Stali OECD do zajęcia się globalną nadwyżką mocy produkcyjnych i dumpingiem taniej stali. Pozwoliłoby to na prawdziwie wspólne międzynarodowe wysiłki na rzecz produkcji wysokiej jakości zielonej stali przy poszanowaniu praw pracowniczych wszystkich hutników. Przemysł stalowy i jego pracownicy odegrają istotną rolę w osiąganiu celów Paryskiego Porozumienia Klimatycznego, a firmy muszą inwestować zarówno w czyste technologie, jak i swoich pracowników ”.